Σήμερα είναι η δική σου μέρα. Και σε σκέφτομαι έντονα. Να σου πω οτι μου λείπεις; Αυτό το ξέρεις, έτσι δεν είναι; Θέλω όμως να το πω το έχω ανάγκη. Μου λείπεις αφάνταστα και σήμερα και κάθε μέρα τα τελευταία 11 χρόνια. Και πιο πολύ όταν είμαι στενοχωρημένη. Μαζί συζητούσαμε τα πάντα, ήσουν πολύ καλός στο να ακούς. Μετά έλεγες τη γνώμη σου πάντα με επιχειρήματα απλά και κατανοητά. Είχες αυτή τη μαγική ικανότητα να ισορροπείς τα πάντα ακόμα και μέσα στην ψυχή μου.
Είναι πολλά αυτά που θα μπορούσαμε να κουβεντιάζουμε τώρα. Γιατί μεγάλωσα και έχω και εγώ τις ίδιες ανησυχίες. Για τον κόσμο που ζούμε, για τη δυστυχία που υπάρχει γύρω μας, το περιβάλλον που καταστρέφουμε ανηλεώς... Θα μπορούσαμε ακόμα και για τις εκλογές να μιλάμε τώρα πια. Να σου πω ότι δεν εμπιστεύομαι τα λόγια κανενός πολιτικού αν και σέβομαι πολύ την ιδεολογία σου που όμως είναι όνειρο απατηλό τώρα, μακάρι να γινόταν πράξη.
Ακόμα περισσότερα όμως θα ήταν αυτά που θα κάναμε μαζί. Και αυτά που θα έκανες με τη Θώμη και το Μιχάλη. Η Θώμη μου είχε πει μια φορά που σε κοιτούσαμε σε κάποιο βίντεο: " Θέλω να ακούσω πώς ήταν η φωνή του παππού Μιχάλη". Και έκλαιγε γιατί της λείπεις και ας μην σε γνώρισε από κοντά. Σε γνωρίζει μέσα από τις ιστορίες που λέμε μαζί.
Σε αγαπώ τόσο πολύ!! Μακάρι να στο έλεγα πιο συχνά, όπως την τελευταία φορά που μιλήσαμε... Τότε που ήμουν στη Σκωτία και σε πήρα τηλέφωνο να σου ευχηθώ πρώτη φορά για την γιορτή του Πατέρα. Που χαιρόσουν για μένα και μου έλεγες να συνεχίσω και να κάνω όλα μου τα όνειρα πραγματικότητα.
Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου πρόσφερες, για όλα αυτά που μου έμαθες. Πάντα θα σε έχω κοντά μου, κανείς δε μπορεί να βγάλει από την καρδιά μου αυτά που νοιώθει, κανείς δε μπορεί να μου κλέψει τις αναμνήσεις μου. Κανείς!
11 σχόλια:
θα ηθελα να γραψω ενα τεραστιο σχολιο για τα συναισθηματα και τα υπεροχα λογια σου.Ομως τα ειπες ολα εσυ με τον τιτλο της αναρτησης.Αυτο που εκανες σημερα εχει μεγαλη αξια.Σου σφιγγω το χερι.
Αχ βρε Μετα! Λυπαμαι που τον εχασες...μα χαιρομαι για σενα, που τον ειχες τοσο εντονα για οσο τον ειχες και σου φωτισε τη ζωη!
Ανατρίχιασα....
Τον έχω ακόμα, αλλά δύο εγκεφαλικά ήδη είναι πολλά...
Μου θύμισες τον δικό μου παππού, με τη διαφορά όμως εσένα ήταν και πατέρας. Μέτα, μην ξεχνάς πως ζει μέσα από εσένα και τα παιδιά σου και ο μικρός Μιχάλης έχει το όνομά του όπως έχω και 'γω το δικό του. Πέτρος, καλό βράδυ Μέτα, με συγκίνησες
Με άγγιξες στα πιο βαθια μου με γυρισες πίσω 30 χρόνια οταν έχασα κι εγω τον δικό μου πατέρα έναν πολυ τρυφερό ευαίσθητο και δοτικό ανθρωπο,που στάλαξε μέσαμου πολλα και ανεξιτηλα!Την αγάπη μου και την εκτιμηση μου ΜΕΤΑ ΜΟΥ!
Σας ευχαριστώ όλους που μοιραστήκατε για λίγο τα συναισθήματά μου.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είστε πάντα καλά!
Εμπειρίες και μαθήματα ζωής που δεν χάνονται ποτέ ... τα κουβαλάμε μαζί μας... συν-οδοιπόροι...
καλό μήνα
Έτσι ακριβώς είναι Οδοιπόρε μου.
Καλώς όρισες και καλό μήνα και σε εσένα.
Χαίρομαι που σε συναντώ.
Τι τα θές, ο πλούτος είναι ευλογία.
Και συ είσαιπολύ πλούσια σε αισθήματα
τόσο πλούσια ώστε να σου περισσεύουν και να τα κάνεις δωρεά στους ανθρώπους που ανταμώνεις.
Καλη ώρα σαν και μένα.
Αυτή η παρακαταθήκη Αγάπης που σας άφησε ο πατέρας σου είναι μια κληρονομιά που θα την βρούν τα παιδιά σου...Γι αυτό σε θεωρώ πολύ πλούσια......
Σ' ευχαριστώ.
http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
http://lygeri.pblogs.
Καλή μου Λυγερή,
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μπορεί να είμαι γεμάτη συναισθήματα για ανθρώπους και να θέλω να προσφέρω. Νοιώθω όμως και τόσο αδύναμη μπροστά σε καταστάσεις όπως αυτή που περιέγραψες γιατί δυστυχώς το να είσαι πλούσιος μόνο σε συναισθήματα δε φτάνει. Ναι να προσφέρω το ελάχιστο ευχαρίστως, θα είναι όμως αρκετό; Είναι από τις φορές που στενοχωριέμαι που δεν είμαι και πλούσια κυριολεκτικά.
Εγώ σε ευχαριστώ...
με εκανες να κλαψω...
Δημοσίευση σχολίου