Γέλιο, παιχνίδι και χαρά έπρεπε να γνωρίζει
κι όχι της βόμβας τη βουή, που την καρδιά του σκίζει.
Κυνηγητό να έπαιζε μες στα στενά σοκάκια,
όχι να τρέχει να κρυφτεί με τ’ άλλα τα παιδάκια.
Κι όμως…Ετούτο το παιδί, δεν είναι όπως τα’ άλλα,
ζει σε κυνηγημένη γη με βάσανα μεγάλα.
Έχει ματάκια που κοιτούν γεμάτα απορία,
χείλη μικρά που τρέμουνε με κάθε φασαρία.
Ετούτο το μικρό παιδί είναι απ’ την Παλαιστίνη,
που χρόνια τώρα λαχταρά να ζήσει με ειρήνη.
Ζει μέσα στον κατατρεγμό δεν έχει που ν’ απλώσει,
το παιδικό χεράκι του, ασφάλεια να νοιώσει…
(αφιερωμένο, στην άγνωστη μικρούλα από τη Γάζα…)
19 σχόλια:
Πολύ όμορφο!πόσα παιδάκια υποφέρουν στον κόσμο και κανείς δεν κάνει κάτι για αυτό!
Μεταξία, με αυτό το ποιημα αλλά και από προηγούμενες αναρτήσεις σου φαίνεται πόσο γεμάτη είσαι από αγάπη και συναίσθημα!Είσαι ψυχούλα!
ME THN ADEIA SOY ΚΑΙ ΤΗΝ υπογραφη σου θα μπει σημερα στο ανεμος
ειναι μια μεγαλη ντροπη αυτο που συμβαινει.Παρακολουθει ο πολιτισμενος κοσμος.Ελπιζω να βρουμε τροπο εμεις οι απλοι ανθρωποι να αντισταθουμε κι η αγανακτηση να μη μεινει μονο στα λογια μας αλλα να γινει και πραξη αλλαγης στα δεινα ολων των παιδιων που πληρωνουν την ασυδοσια των Μεγαλων.
καλη σου μερα
Γυκειά μου μανούλα,ξεχειλίζεις απο αγάπη και ευαισθησία!Σε αφουγκράζομαικαι σάγαπώ πολύ,φιλιά!!
Τι τρυφερο και ανθρωπινο!Μετα μικρη μανουλα οι ευαισθητες κεραιες σου σταζουν γλυκα.Τα φιλια μου κοριτσακι.
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2009/11/blog-post_4138.html
Καλημερα!
Διαβαζοντας το ποιημα και βλεποντας το βιντεο στον Ανεμο, ηθελα ξαφνικα να τα παρατησω ολα και να παω στην Παλαιστινη, εθελοντρια σε κανενα νοσοκομειο...
Και μετα, θυμηθηκα οτι καποιος με εχει αναγκη εδω αυτη τη στιγμη.
Και μετα σκεφτηκα οτι θα ηταν πολυ καλο αν καθε φορα που ενας "ηγετης" υπεγραφε να γινει μια πολεμικη πραξη, επεφτε κεραυνος και τον εκαιγε...ετσι μετα απο 5-6 τετοια περιστατικα, ολοι θα τρεμανε για τη ζωουλα τους και δεν θα τολμουσαν να κανουν πολεμο!
Και μετα σκεφτηκα ποσο ο μικροκοσμος του καθενος μας ειναι τελικα τοσο μικρος, που δεν χωραει τοσο πονο!
"Εισαι μικρος και δεν χωρας
τον αναστεναγμο μου"
Αφιερωμενο...σε αυτα τα παιδια, στις μανες, σε εμας που τα βλεπουμε ανημποροι...
http://www.youtube.com/watch?v=WVpKC9vbpoE
Φίλοι μου σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια αλλά περισσότερο για την ευαισθησία σας.
Ποτέ να μην ξεχνάμε τα παιδιά που υποφέρουν, τα παιδιά που πληρώνουν τα λάθη των μεγάλων!
Περασα για να σου αφησω ευχες.Για τη Μετα και τον Μιχαλη ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με υγεια,χαμογελο και πολυ αγαπη.Να φυγουν τα συννεφα και να ξεπροβαλει ενας λαμπρος ηλιος που θα φερει τη χαρα στο σπιτικο σας.
Φιλακια και του χρονου.
Γιάννα μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ που μας θυμήθηκες! Μακάρι να πιάσει η ευχή σου, μακάρι...
Σε φιλώ με αγάπη.
Υπέροχοι στίχοι καλή μου, η δυστυχία δυστυχώς υπάρχει και θα υπάρχει κι εμείς..απλοί θεατές με εκείνο το φαρισαικό ..τι κρίμα..μα και τι να κάνεις οταν όλα γίνονται ερήμειν σου σ' αυτή τη γη.Αν ο κόσμος ήταν όπως τον ονειρευόμασταν η Εύα και ο Αδάμ θα ήταν ακόμα στην Εδέμ ονειρικά πλασμένοι ..
@ αχτίδα
Συμφωνώ καλή μου Αχτίδα απλά μερικές φορές νοιώθουμε την αδικία να μας πνίγει και θέλουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύερο αύριο.
κι υστερα παραπονιομαστε για ψιλοπραγματα
Κι όμως…Ετούτο το παιδί, δεν είναι όπως τα’ άλλα,
ζει σε κυνηγημένη γη με βάσανα μεγάλα.
Έχει ματάκια που κοιτούν γεμάτα απορία,
χείλη μικρά που τρέμουνε με κάθε φασαρία.
Ως πότε άραγε??
@ η ψυχασθενής
Καλώς όρισες!
Παραπονιόμαστε γιατί όλοι μας έχουμε προβλήματα και ο καθένας μας ψάχνει να βρει το δίκιο του. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και άνθρωποι που δεν το βρίσκουν ποτέ και είναι τραγικό κυρίως όταν πρόκειται για παιδιά.
Να είσαι καλά.
@ marianaonice
Μαριάννα μου εύχομαι η απάντηση να ήταν ως χτες...
Καλό σου βράδυ.
Καλά έκανες και το δημοσίευσες επιτέλους Μεταξία μου, είναι το αγαπημένο μου και σου αξίζουν συγχαρητήρια, είναι υπέροχο!
Υ.Γ. Κρίμα που δεν τα κατάφερες στην παρουσίαση, ήταν πολύ όμορφα, δες τις φωτο στο μπλογκ μου.
Φιλιά, καλή βδομάδα!
Καλησπέρα Μέτα μου, έχω γράψει κατα καιρούς πάρα πολλά γι'αυτό το θέμα, τους έχω βρίσει, δημοσιεύσει φωτογραφίες κλπ κλπ. Νόμιζα οτι έστω και ένας άθλιος θα απαντήσει, ή θα βρίσει, αλλά δεν ιδρώνει ούτε το μικρό του αυτάκι. Αυτά είναι τα εγγόνια του ολοκαυτώματος. Εδώ και 60 χρόνια υϊοθέτησαν σχεδόν όλες τις τακτικές των πρώην βασανιστών τους και παραλίγο εξολοθρευτών τους
..... Δεν χαθήκαμε βρε που χαθήκαμε; αφού περνάω τακτικά απ'εδώ :)
Να περνάς καλά εσύ και η οικογένεια
Πολύ ωραίο το ποιήμα. Το φανταζόμουν άλλωστε οτι θα έγραφες και ποιήματα. Πόλεμος: Ανδρική εφεύρεση. Γιατί; Οι άμαχοι τι φταίνε; Η Butterfly έχει δίκιο. Να έπαιφτε κεραυνός να τους έκαιγε.
Καλό μήνα!
Καλό μήνα σε όλους! Χανομαι για λίγο αλλά μπόρα είναι θα περάσει.
@ Μαρία Τζιρίτα
Μαράκι μου σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Οσο για την εκδήλωση τις ειδα τις φωτογραφίες, ελπίζω την επόμενη φορά να είμαι κι εγώ εκεί...
@ Εκτορας
Καλησπέρα Πέτρο! Χαίρομαι που σε συγκινεί το θέμα κι εσένα άλλωστε πιστεύω ότι γενικά είσαι άτομο με κοινωνική ευαισθησία και συνείδηση.
Καλά λες χαθήκαμε... Να είσαι καλά!
@ Ιωάννα
Καλό μήνα Ιωάννα μου! Χαίρομαι που σου άρεσε.Φιλιά στα μικρούλια σου!!
Δημοσίευση σχολίου